Als er iets is waar ik heel voorzichtig mee ben, dan is het wel een moederlijf na de geboorte. De eerste weken, de eerste maanden…

Er is zoveel gebeurd! Ik denk dat we als mama’s allemaal wel gevoeld en ervaren hebben dat het een intensieve klus was voor ons lijf. We hebben rust en herstel nodig. Sommige mama’s hebben een goede connectie met hun lijf en doen dit uit respect ervoor, uit zorg en liefde. Maar met de valkuil dat we dan nooit gaan werken aan de opbouw, terug naar sterk. Sommige mama’s staan wat verder van hun lijf af, en gaan uit hun enthousiasme of ‘denken dat het zo hoort’ alweer alle kanten op rennen, zonder juist die herstellende rust. Twee scenario’s, met twee verschillende uitkomsten. Maar meestal zijn het beide niet de resultaten die we echt willen. De een blijft te passief waardoor alles nog meer verslapt, en de ander gaat te snel waardoor er meer schade aangericht wordt dan dat het echt bijdraagt aan gezond herstel. Herkenbaar?

Wat deed jij?

Ik gaf mijn lijf de eerste maanden heel veel rust. Daar zorgde mijn baby ook voor, want dit lieve meisje wilde voor maanden en maanden niet losgelaten worden. Dus zat of lag ik veel met haar tegen me aan. Slapend of drinkend, helemaal gelukkig was ze dan. Het enige waar ik een beetje kracht voor nodig had en van kreeg was dat ik haar telkens in de draagdoek met me mee nam, overal en nergens. Altijd die draagdoek, waar ik werkelijk alles mee deed.

Na een half jaar zo ongeveer, toen ik wat meer uit mijn bubbel kwam, ging ik wel merken dat mijn bekkenbodem niet zo stevig meer was na deze derde geboorte. Ik moest echt rennen naar de wc, want ander kon ik het niet goed ophouden bijvoorbeeld. Of als ik iets zwaars wilden optillen, dat het mij haast niet lukte. Want de spieren in mijn romp, ze hadden alle rust gehad maar nog geen uitdaging om goed op te bouwen. En conditie, tja, die kreeg ik ook niet echt van mijn elektrische bakfiets. Waar ik trouwens wel bijna 4000 km mee heb gefietst tijdens de zwangerschap en het eerste jaar met draagdoek. Cool! Maar nee, geen echte conditie.

En dat vond ik oprecht heel erg ingewikkeld. Ik heb totaal geen problemen met de nieuwe vormen van mijn lijf, of dat ik het eerste jaar wat zwaarder was dan ik altijd was of de extra streepjes op mijn bovenbenen, en zelfs had ik er geen problemen mee dat mijn haar zo dun geworden was. Want dat komt wel weer goed, wist ik van de vorige keren. Maar dat ik zo slap was, en mijn uithoudingsvermogen zo laag lag. Dat vond ik wel echt jammer. Ik miste mijn fysieke kracht!

Mijn hele leven ben ik opgegroeid in sportscholen. Als klein kleutermeisje ging ik altijd al mee terwijl mijn moeder aerobicsles gaf. Dan stond ik vooraan in de zaal met dames, in ook zo’n flitsend badpak-gympakje met een korte legging eronder (you know the look right?), met veel plezier mee te doen! Ik kon alle pasjes en oefeningen. Heerlijk! Ik weet het nog zo goed. Zo ging dat verder, altijd was de sportschool er wel in mijn kindertijd, en tiendertijd en toen ik volwassen werd was ik er bijna dagelijks te vinden. Alle lessen en alles soorten. Zo fijn! Zelfs nu nog werken mijn beide ouders bij de sportschool. Ik ben dus gewend om altijd een sterk lijf te hebben wat wel wat aankan en op kan tillen, en het lang vol kan houden (heeft mij mega geholpen tijdens de eerste geboorte ook trouwens). Dat is mijn ‘normaal’ van hoe een lijf hoort te voelen.

En nu was ik slap, maar echt. Ik had mijn lijf voor een aantal maanden alleen maar gebruikt om voor een baby te zorgen. En daar wordt je niet sterk van. Wel heel dapper! Maar vooral zacht en zachtjes.

Begrijp me niet verkeerd, dit is just waartoe ik nieuwe moeders aanmoedig. Jouw lijf MOET dit doen in de eerste weken, meestal maanden. Dat is hoe het bedoeld is! Maar we kunnen niet altijd zo blijven. Want onze kindjes blijven ook niet altijd zo.

Er is een tijd van rusten, met respect voor ons lijf en passend bij de fase van ons babytje. En dan mag er een tijd komen van opbouw, waardoor we weer klaar worden gemaakt voor een leven buiten de bubbel. Mijn bubbels duren altijd een jaar, op zijn minst negen maanden. Richt je niet op drie maanden die de maatschappij heeft ‘bedacht’, maar richt je op negen maanden, minimaal. Denk in lange termijn, nu goed en rustig herstellen is later een krachtiger leven kunnen leven.

Weetje, ik kwam dit sport-onderwerp tegen zo rond de zes maanden na mijn derde baby. En ik was er nog niet klaar voor om naar de sportschool te gaan. Zoveel mensen en al die heisa, en het kost zoveel tijd en omkleden en heen en weer. En waar laat ik mijn baby en mijn voedingsbh’s en hoe werkt dat dan allemaal… Ik vond het idee van een sportschool nogal overweldigend. Maar met dat lijf wilde ik wel iets. Ik voelde dat het tijd was om een stap verder te gaan zetten in mijn herstel. Een stap verder in zorgen voor mijn lijf, met respect en liefde. Niet meteen keiharde trainingen enzo. Die soms gebracht worden door moeders als straf voor henzelf, voor hun lijf, want ‘er is nog wel veel werk aan de winkel’ en ‘ik MOET weer zo snel mogelijk slank zijn’. Nee, niet met zo’n houding. Maar vanuit een natuurlijke beweging waarin ik aanvoelde dat mijn lijf meer wil en nodig heeft. Het was er klaar voor! Misschien had ik zelfs al wel wat te lang stilgestaan.

Maarja, wat moest ik dan gaan doen? En dan is God daar he, Hij voorziet! Ik kwam via een andere vrouw in aanraking met MUTU system. En wauw, dit was precies wat ik zocht! MUTU system is een trainingsprogramma voor moeders, wat uitgaat van een rustige opbouw. Eerst herstellen en dan past een stap verder. Ik vond er in alle teksten en uitleg en de lessen heel veel respect voor het moederlijf, voor elk soort moederlijf.

En dat past bij mijn hart, wat het gaat er niet om ‘dat ik slank en strak ben’ maar het gaat erom dat ik me goed voel en dat ik kracht heb. Wauw! Dat is anders he, voel je het? Er is ook info te vinden over natuurlijke voeding en er wordt uitgegaan van een ‘barefoot’ lichaamshouding. Het was thuiskomen voor mij. Het zit vol waardevolle kennis en inzichten, je leert er waar de klachten die je hebt vandaan komen en hoe ze op te lossen met de juiste oefeningen, zoals blijvende rugpijn of bekkenpijn na de zwangerschap bijvoorbeeld.

MUTU system is een online trainingsprogramma van 12 weken. En met de rustige oefeningen kun je al vroeg starten. Als ik dit al geweten had in mijn kraambed, dan was ik dan al gestart. Heel fijn. Misschien zelfs in mijn zwangerschap al om mijn bekkenbodem te versterken voor een goede bevalling. De intensievere workouts komen er later bij, maar je kunt het ook zo lang weglaten als je wilt. Het programma is opgedeeld in twaalf weken, steeds een stapje verder, maar ik deed er langer over, vaak twee weken met dezelfde stap. En dan kan gewoon! Ik heb dit programma nu al zeker een half jaar en nog steeds vind ik er veel uitdaging in! Ik ben nog altijd niet naar de sportschool geweest, omdat het niet nodig is en ik het gewoon onpraktisch vind op dit moment.

Ik sport nu dus vanuit huis, in de woonkamer op een schapenvacht, met een dansende dreumes om me heen die roept ‘sssssoten sssssoooorten’ (sporten) en een kleuter die me vanuit haar speelhoek heel slim aan zit te kijken en zegt ‘mam ik doe niet mee hoor want dat is veel te makkelijk voor mij’. In de zomer lekker buiten onder de veranda of op het gras. Ik hoef nergens heen en bepaal zelf wanneer er even een moment is dat het goed uitkomt. Soms met kinderen erbij maar ook wel eens zonder. Het is prima te doen. De lessen zijn max. 15 minuten en later max. 30 minuten.

Het werkt perfect voor me! Mijn lijf wordt sterker, mijn bekkenbodem krijgt haar kracht weer terug! En ik geniet er gewoon van om lekker te bewegen. Op een manier waarvan ik weet dat het mijn moederlijf geen schade aandoet, zoals veel reguliere trainingen dat helaas wel doen. Omdat ze voorbij gaan aan het specifiek herstellen van bijvoorbeeld de buikspieren. Daar is kennis voor nodig van wijze vrouwen die zich er grondig in verdiept hebben. Ga je reguliere oefeningen doen dan maak je de ‘rommel’ alleen maar erger en kan bijvoorbeeld je buik nooit meer worden zoals het ooit was. Zo ook voor de bekkenbodem en rug en… noem maar op. Postpartum sporten vraag iets specifieks. Wat een zegen dat ik MUTU vond en ze deze kennis en wijsheid met mij en jou kunnen delen. Ben je dit programma door gegaan dan kun je weer instappen bij welke sport dan ook, je weet dan zeker dat je alles grondig en wel hersteld hebt.

Wat ik ook heel erg prettig vind aan de lessen is dat ze niet schreeuwerig zijn, zoals vaak bij sporten het geval is. Het is allemaal rustgevend! Mooie video’s met een fijne achtergrondomgeving (natuur), je hoort zelfs de vogeltjes fluiten. Ik voel me tot rust komen maar toch ben ik actief. Met veel resultaat! Ik zal er via Instagram regelmatig wat over delen.

Heb jij last van:

bekkenbodemklachten in jouw zwangerschap, een zwakke bekkenbodem na de zwangerschap, pijn in bekken of rug, je plas en of ontlasting niet goed kunnen ophouden, er na maanden (of jaren!) nog steeds zwanger uitzien, je niet sterk voelen, niet fit zijn en niet blij met je lijf of… nou de lijst is lang.

Dit programma kan je helpen! Ik heb het zelf ervaren en doe dat nog steeds dagelijks.

Omdat ik mega enthousiast ben over het mooie progamma van MUTU en ik echt geloof dat het vele mama’s kan helpen mag ik deze link met jullie delen! KLIK HIER, zo kom je op de pagina van MUTU uit om nog meer goede info te lezen en ook kun je je daar aanmelden. Ik waardeer het heel erg als je via deze link naar de website van MUTU system gaat. Ik krijg daar een kleine vergoeding voor, zodat ik door kan blijven gaan met het delen van al dit tofs vanuit Mountain Green met jullie! Ik zegen je er zo graag mee. Ook als je eerst even een kijkje wilt nemen en over een tijdje jouw aanmelding pas doet, wil je dan aan mijn denken en via de bovenstaande link in dit blog naar de MUTU website gaan?

Dankbaar ben ik dat dit een plek mag zijn van waaruit MUTU system in Nederland verspreid gaat worden.

Doe jij mee met MUTU, zodat we ons samen weer sterk trainen? Let’s do this mama’s! Voor nu en later!

Heb je vragen? Stuur mij even een mailtje naar jessica@mountaingreen.nl dan denk ik met je mee!

Liefs Jessica