Deel 2 | Magnesiumbadjes.

Met mijn voeten in een voetenbadje met magnesiumzout erin, iets wat ik vaak deed tijdens mijn derde zwangerschap. Het hielp mij om fit te blijven. En vooral, in goede hoop om zonder bekkenklachten de maanden door te komen. En dat lukte! 

Tijdens mijn tweede zwangerschap had ik veel last van mijn bekken, op het dieptepunt kon ik bijna niet meer lopen van de bank naar de keuken. Haalde ik huilend van de pijn de vaat uit de vaatwasser en autorijden durfde ik ook niet meer aan (het zitten en de kracht in mn benen). 

Achteraf ben ik er veel over gaan lezen en uitgezocht (echt veel 😅) en kwam ik tot de heel kort door de bocht* conclusie dat bekkenklachten meestal een teken zijn van mineraaltekort. Een tekort wat God niet bedoeld had in zijn schepping, zoals je leest in deel 1, maar een tekort wat we nu wel overal om ons heen zien en een vorm van westerse ondervoeding** die we eigenlijk allemaal wel normaal vinden. Want ja ‘als je zwanger bent is het logisch dat je bekkenklachten krijgt’… 

Maar als we daar eens goed over na denken, dan kan het toch gewoon niet de waarheid zijn en logisch zijn? Denk je echt dat dit de bedoeling was, en dat Hij zei ‘ik zie dat het goed is’? Nee, ik geloof dat er een rijkdom in de schepping ligt die zorgt dat dit soort problemen niet zoveel voor zouden komen.

Bij de derde zwangerschap had ik meer kennis*** en inzicht, waardoor ik vooraf al dingen ging eten die mijn lijf zouden voeden en aanvullen (rauwe melk, honing, eieren, broth, sole, lever, grasgevoerd vlees) en ben ik vlak voor de zwangerschap naar een osteopaat geweest, een vrouw met veel kennis hierover. Ik deed veel magnesiumbadjes en ik hield een betere balans in actief zijn en rusten. Ik was bang dat de pijn in deze zwangerschap weer terug zou komen en nog erger zou zijn. Want dat zou een logisch gevolg zijn. Als zoiets als dit eenmaal begint… we kennen het wel he, dat de wereld het dan normaal vind dat het de volgende keer weer zo is of erger. 

Maar het bleef weg!! Niks van gemerkt! Niks niks niks! Hoe wonderlijk is dat!?

En niet dat ik het nou zo goed deed allemaal enzo, uit zo’n hart komt dit verhaal niet. Maar het liet mij wel iets heel belangrijks zien. 

Ik ervaarde weer heel bewust dat het leven van nu niet meer is waarover God zei ‘Ik zie dat het goed is!’ De volmaaktheid is weg. We leven in een gebroken wereld, maar… ik geloof dat de wereld wat minder gebroken hoeft te zijn dan het nu is. Al blijft het een gebroken wereld tot de nieuwe hemel en aarde komen. Veel dingen zijn op een simpele naar de schepping kijkende manier heel te maken of te voorkomen. God voorziet hier nog steeds in. 

Wanneer we weer meer teruggaan naar ons orginele ontwerp dan zullen meer dingen heel kunnen zijn en kunnen functioneren op een manier die dichter in de buurt komt van hoe het ooit bedoeld was, maar dan voor nu in deze ‘gebroken wereld’.

De Schepper heeft goede plannen voor ons!

Liefs Jessica 

*wat ook, naast vooral een ondervoeding aan essentiele voedingsstoffen ook zorgt voor bekkenklachen is: het dragen van schoenen (barefootschoenen uitgezonderd), zitten op stoelen en banken, een lijf wat ergens niet soepel is (laat dit checken door een osteopaat).

** deze vorm van ondervoeding gaat niet over ondergewicht of wat voor gewicht ook. Dit gaat over het missen van essentiele voedingsstoffen, vitamines & mineralen & vetten etc. Een vorm van ondervoeding die ontstaat door een westers voedingspatroon (schijf van vijf adviezen, langdurig en 100% vegan, low fat, gewoon ‘gezond’ eten uit de supermarkt enz).

***een baby in de buik neemt bijna 2 kilo aan mineralen uit het lijf van mama tijdens de gehele zwangerschap. Dat is veel! Wat er gebeurd als dit niet beschikbaar is? Dan wordt het gehaald uit de botten van mama (hallo bekkenpijn) en ook te merken aan tanden die achteruit gaan, ruggen die krommer worden en kaken die smaller worden (tanden gaan scheefstaan), ook gaan ogen achteruit. Want die zijn heel gevoelig voor mineraaltekort. Dit is een noodsituatie (die tegenwoordig heel gewoon is) waardoor het lijfje van de baby ook compromissen zal moeten doen. En zo komt het dat nu zovelen een beugel nodig hebben, verstandskiezen er niet meer bij kunnen qua ruimte in de mond etc etc. It’s all in the food. En niet genoeg tijd tussen zwangerschappen! (Minimaal 2 jaar) Waardoor het mamalijf gewoon geen kans krijgt om alles weer aan te vullen. Ook is anticonceptie zoals de pil een enorme mineraal en vitamine rover. Stop je daarmee, neem dan echt lang de tijd om eerst daarvan te herstellen (een jaar ofz). Het hoeft niet, maar het helpt wel dingen te voorkomen.