Ruim voor de eerste verjaardag beginnen wij al heel bewust met het toewerken naar zindelijkheid. In het vorige blog las je hoe die proces verliep met onze eerste baby. In dit blog neem ik je mee in meer achtergrond informatie om uit te leggen waarom we doen wat we doen.

Want weetje wat zo bijzonder is?

Wij hier in Nederland vinden het meer dan normaal dat een baby een luier draagt. Dat is gewoon zo. Een leven met baby zonder luiers kunnen we ons niet voorstellen. Maar wist je dat ‘wij’ tot de kleine groep in de wereld behoren waar dit zo is? Het meerendeel van de baby’s wereldwijd draagt nooit een luier! In landen waar de zon meer schijnt, en waar men geen toegang heeft tot dit soort ‘luxe’ en waar men ook geen behoefte heeft aan… want baby’s zijn zindelijk vanaf hun geboorte!

Elke baby wordt geboren met het vermogen om aan te geven wanneer het gaat plassen of poepen. Net als aangeven wanneer het honger heeft of er iets anders aan de hand is. Dit laten baby’s merken door (meestal) subtiele signalen, lichaamstaal en geluidjes. En wanneer een moeder hier aandacht voor heeft, en zij haar kindje het meeste van de tijd met haar mee draagt (onze natuur!) dan zal zij deze signalen snel herkennen en haar kindje kunnen helpen om schoon en droog te plassen of te poepen. Dat is hoe meer moeders het wel doen, dan niet doen. Wij met onze luiers…

Luiers lijken super handig! En ik vind ook, in het leven van tegenwoordig, en met een klimaat wat niet echt uitnodigend is om met weinig kleding aan rond te lopen, luiers zijn ook echt wel handig. Maar vanuit het punt van zindelijkheid gezien, zijn luiers onhandig. Want wat gebeurd er als we onze baby’s luiers aandoen? We leren en trainen ze om die luier te gebruiken, en ze zullen al snel doorhebben dat er niet geageerd wordt op de signalen die ze afgeven voordat ze gaan plassen. We leren ze af om dit mooie systeem te blijven gebruiken, en verstoren daarmee de ‘natuurlijke zindelijkheid’. En ook een deel van dat je kindje zich gezien en bevestigd voelt. Er is geen rust, aandacht en tijd voor. Het krijgt de kans niet om zich te laten zien. En meestal weten we dit gewoon niet. Het is helemaal verdwenen uit onze ‘oermoederkennis’ van nu. Ik wist het ook niet toen ik net moeder werd. Maar als snel kwam ik op het spoor van ‘hoe het gemaakt is door onze Schepper’ en waren we ons bewust van wat we deden.

We bleven luiers gebruiken. Er zijn mama’s in Nederland die helemaal geen luiers (meer) gebruiken, hoe heerlijk authentiek om zo’n keus te maken! Maar bij ons past dat niet. Of beter gezegd: in ons leven past dat op dit moment niet. Die luiers zijn een zegen voor me, ook als is het niet helemaal zoals in het originele plan. Ik ben blij met ze. Door ons bewust te zijn van hoe het proces hoort te werken en op welke manier we het nu verstoren, kunnen we deze kennis wel gebruiken om onze kindjes toch te helpen om vertrouwd te zijn met zindelijkheid en ze vroeg weer uit de luiers te krijgen. Wil je meer weten over geen luiers dragen of een tussenweg daarvan zoals wij doen? Google maar eens rond op de term ‘baby zindelijkheids communicatie’ voor meer tekst en uitleg. Wat ik zo mooi vind, is dat dit alles niet gaat over zindelijkheidstraining maar over communicatie met je kindje. Dat heeft mijn hart! En grappig vind ik het dan ook dat ik dit bij onze eerste baby op deze manier deed, gewoon op gevoel, zonder dat ik deze methode kende. Het overkwam me eigenlijk, zo liep het gewoon bij deze mama die het helemaal op eigen manier doet. It is very natural, blijkbaar.

We weten dat onze baby’s zindelijk geboren worden. En nee, dan bedoelen we niet zindelijk op de manier dat ze naar de wc gaan. Maar wel zindelijk in de zin van het kunnen aangeven wanneer er iets aankomt, waardoor de volwassen die voor ze zorgt (of grote zussen) hen helpen dit op de juiste plek te doen, zoals boven een potje. Het vraag nabijheid en aandacht. Een slow living leven. Een leven wat sowieso goed past bij het hebben van een baby. Op deze manier blijft de natuurlijke verbinding in de hersenen van aandrang voelen – een signaal geven – daarop reageren bestaan. Blijft dit constant bestaan dan zal een kindje vanzelf steeds zelf meer kunnen, zoals naar een potje kruipen of lopen. Je kindje groeit dus qua zindelijkheid mee met wat het fysiek kan, en ook groeit het verstandelijk bewustzijn mee. Net als met andere ontwikkelingen, waarvan we het wel ‘normaal’ vinden.

Zindelijkheid is iets wat heel basis is, net als aangeven dat er honger is of te koud of wanneer je kindje zich alleen voelt of… Het is onderdeel van de basic uitrusting waarmee je kindje geboren wordt. Door luiers aan te doen voor maanden en maanden vervaagd deze verbinding in de hersenen en die zal later opnieuw weer aangelegd moeten worden. Dat is dan onze moderne zindelijkheidstraining. Nu ben ik niet echt van de ‘trainingen’ maar ga ik liever mee op de natuurlijke flow. Dat vraagt van ons als gezin dat we van baby af aan het onderwerp telkens terug laten komen, dingen steeds benoemen, voordoen en betrekken. Ook bij onze baby’s van een paar dagen oud al. Zodat het nog steeds blijft bestaan. Zoiets als een kindje die nooit mee mag naar de wc met mama (gemiste kans!)… dat zijn dus dingen wij dus juist wel veel doen. Zodat het een onderdeel van het leven blijft en onze kindjes niet ineens te maken krijgen met het onderwerp en er dan ineens van ze verwacht wordt dat ze het ook doen. Wij hebben het verweven in het leven, ondanks die luiers. Zodat de flow blijft bestaan en er al bekendheid mee is. Ik ken mijn baby hierin, ik weet wanneer wat en hoe ze dat duidelijk maken. En omdat er een reactie op komt, want mama ziet het, blijven we ons er allebei bewust van dat het er is. Ook worden ze hierdoor enorm bevestigd in wat ze aan geven, en dat is een positieve ervaring die ze altijd met zicht mee zullen dragen. ‘Ik mag er zijn en ik wordt gehoord en ik ben het waard’. De stap naar zonder luiers (zindelijk volgens de moderne tijd) is dan veel makkelijker te nemen.

Iets aanleren wat we eerst afgeleerd hebben. Het is wel wat omslachtig, maar met aandacht en toewijding kan dit proces snel gaan.

Iets om te overdenken; als ik luiers gebruik, welke soort luiers ga ik mijn kindje aandoen, en wat is het effect daarvan? En wil ik dat wel of niet?

Op de website van Kaatje Katoen las ik het volgende:

‘In vijfentwintig jaar tijd is er veel veranderd in het zindelijk worden van onze kinderen. Er lijkt een duidelijk verband tussen type luier en zindelijkheid. Uit een onderzoek uit 1997 bleek dat in 1961 maar liefst 90% van de kinderen van 2½ jaar zindelijk was tegenover nog slechts 22% in 1997.’

Wow, wat een groot verschil tussen het tijdperk van wasbare luiers en wegwerpluiers! Wat zegt dit veel he? Natuurlijk speelt ook mee dat de moeders in de jaren 60 veel meer tijd en aandacht hadden voor hun ‘huishouden’ en daarmee hun kids sneller uit de luiers hadden. Maar juist dat is ook een belangrijk element. De manier van leven, waar gaat je tijd en aandacht naar uit.

Genoeg om over na te denken! ‘Hoe sta ik erin, wat is mijn mindset en wat gaat het mijn en mijn kindje brengen? Is dat wat ik wil?’

In het volgende blog vertel ik meer over mijn moederhart & mindset rondom zindelijkheid, nu bij onze derde dochter! Klik hier om dat te lezen.

Liefs Jessica